We gaan vandaag nog ietsje dieper in op Gods maatstaf van rechtvaardigheid. Er is slechts één vaste, objectieve standaard en die geldt voor iedereen, in elke situatie, namelijk Gods rechtvaardigheid. En als we op zoek zijn naar rechtvaardigheid, dan moeten we goed beseffen: God zal ons bijzonder strikt beoordelen. Er zal geen enkel element van genade tevoorschijn komen, en er wordt geen rekening gehouden met gevoelens of de roep om barmhartigheid. Deze strikte en strenge maatstaf van gerechtigheid wordt in Leviticus 24:17-20 in zekere zin benoemd als de enige wettige basis.
Ook als iemand welke mens dan ook om het leven brengt, moet hij zeker gedood worden. Wie andermans dier om het leven brengt, moet dat dier vergoeden: een leven voor een leven. Als iemand zijn naaste letsel toebrengt, moet hem hetzelfde aangedaan worden wat hij gedaan heeft: breuk voor breuk, oog voor oog, tand voor tand. Zoals hij de ander letsel heeft toegebracht, moet hem hetzelfde toegebracht worden.
Dat is gerechtigheid. Het objectieve, onveranderlijke meetsnoer en paslood waar we gisteren over lazen. Je kunt er ieder mens op aarde mee opmeten.
Er zijn tegenwoordig veel mensen die gerechtigheid eisen. In onze dagen is er een veelgehoorde uitspraak: ,,Ik heb een sterk ontwikkeld rechtvaardigheidsgevoel!’’ of ,,Alles wat ik wil, is gerechtigheid!” Natuurlijk zijn er allerlei begrijpelijke gronden voor dit soort uitspraken, maar als het gaat over onze relatie met God, dan wil ik je waarschuwen om niet al te dwingend om gerechtigheid te vragen. Trouwens, het heeft ook weinig zin om gerechtigheid te eisen, want gerechtigheid is Gods uitgangspunt, dus die krijg je toch wel, of je haar nu eist of niet. Maar waar je om zou moeten vragen, is genade!
In dit verband moet ik altijd denken aan dat verhaaltje over een vrouw die naar de fotograaf gaat om foto’s van zichzelf te laten maken. Een tijdje later bekijkt ze de resultaten, maar is helemaal niet tevreden. Ze kijkt de fotograaf aan en zegt: ,,Deze foto’s doen mij geen recht.” De fotograaf kijkt haar even aan en zegt dan beleefd: ,,Mevrouw, u hebt helemaal geen recht nodig, maar genade!” Een grappig verhaaltje, maar de strekking gaat op voor jou en mij. We hebben geen gerechtigheid nodig, we hebben genade nodig. Als we gerechtigheid eisen, kunnen we die krijgen, maar ze zal ons geen goed doen.
Wat heel belangrijk is om te beseffen, is dat de bron van gerechtigheid en genade dezelfde is. De bron waaruit we genade ontvangen, is tevens de bron waaruit gerechtigheid afkomstig is. Ik geef je een voorbeeld.
Stel, je rijdt met je vrouw of man in de auto en er zit een vriend op de achterbank. Je rijdt harder dan is toegestaan. Een verkeersagent haalt je in en zet je aan de kant voor een bekeuring. Je zegt: ,,Agent, het spijt me dat ik dat deed, maar alstublieft, ik kan geen bekeuring gebruiken.” Vervolgens keer je je naar je vrouw en zegt: ,,Weet je, ik wil helemaal geen bekeuring. Dat kan ik me niet veroorloven.” Je vrouw antwoordt: ,,Dat weet ik ook wel, maar daarmee moet je niet bij mij zijn.” Vervolgens keer je je om naar je vriend op de achterbank en zegt: ,,Ik heb echt genade nodig.” De vriend kijkt je aan en antwoordt: ,,Daar heb je gelijk in, maar helaas ben ik niet degene die je dat kan geven.” De enige die jou genade kan geven, is degene die op dat moment een bekeuring voor je staat uit te schrijven. Genade en gerechtigheid komen uit dezelfde bron.
Dit voorbeeld schetst treffend de geestelijke situatie. Als je genade wilt ontvangen, dan komt deze uit de hand van Hem die tevens gerechtigheid aanbiedt. God is de oorsprong, de enige bron van alle genade.
