In Psalm 84:7 lezen we: Gaan zij door het dorre dal van de moerbeibomen, dan maken zij God tot hun bron. Na bijna zestig jaar als christen te hebben geleefd - wandelend in Gods weg, vol van de Geest en sprekend in tongen - maakte ik een geweldige transformatie mee. Er gebeurde iets volkomen nieuws in mij. In mijn binnenste werd een bron geopend en daaruit begon een fontein van bewogenheid te spuiten. Ik kende de liefde van God al heel lang, en ik heb altijd van mijn familie gehouden, maar deze bron was anders dan al het andere wat ik ooit eerder had ervaren. De oorsprong van deze bron lag buiten Derek Prince. Ik begon te begrijpen wat de Bijbel bedoelt, als er staat dat Jezus met ontferming werd bewogen (zie bijvoorbeeld Matteüs 9:36 en Markus 1:41). Ik realiseerde me dat God zijn bewogenheid met me deelde en ik bad: ,,Heer, laat deze fontein nooit vervuild of besmet worden, en laat hem nooit opdrogen." God bepaalde wanneer die fontein zou opspringen. En als die fontein van binnen begint te stromen, trekt dat mensen aan. Ze weten niet waarom ze naar me toegetrokken worden, maar ze voelen iets waar ze naar verlangen. Ik geloof dat God wacht tot wij van elkaar gaan houden met zijn goddelijke liefde. Een paar jaar voor deze gebeurtenis, had God al iets anders in mij gedaan; Hij heeft me een bovennatuurlijke zorg en bewogenheid gegeven voor wezen, weduwen, armen en verdrukten. We kunnen praten over geloof en rechtvaardigheid, maar als we niets doen voor de mensen die ons echt nodig hebben, dan zijn deze woorden leeg en betekenisloos. Er is geen tekort aan mensen die het nodig hebben om geliefd te worden. Die zijn overal om ons heen. Bewogenheid en ontferming is Gods doel met ons. Het is waar Hij op wacht om zichtbaar te worden door ons heen. | 
