Dankbaarheid is een manier om de vrede van Christus in ons hart uit te drukken - een uiting van het Woord van Christus dat rijkelijk in ons is. Dankzegging is een principe dat ons in alles wat we doen zou moeten leiden (zie Kolossenzen 3:15-17). Laten we twee korte maar belangrijke teksten doornemen, te beginnen met 1 Thessalonicenzen 5:16-18: Verblijd u altijd. Bid zonder ophouden. Dank God in alles. Want dit is de wil van God in Christus Jezus ten opzichte van u. Hier zien we drie eenvoudige instructies: 1. Je altijd verblijden; 2. bidden zonder ophouden; 3. God in alles danken. Over dat danken concludeert Paulus: Want dit is de wil van God in Christus Jezus ten opzichte van u. Als we God niet danken, dan vervullen we zijn wil niet. Dan zijn we dus buiten zijn wil. Het is heel belangrijk dat te beseffen. Het tweede vers over dankzegging beschrijft dat dankbaarheid een essentiële uiting is van de volheid van de Geest. Paulus schreef: Blus de Geest niet uit. En dit is wat hij schrijft in Efeziërs 5:1718: Wees daarom niet onverstandig, o maar begrijp wat de wil van de Heere is. En word niet dronken van wijn, waarin losbandigheid is, maar word vervuld met de Geest. Paulus beschrijft hier een positief en een negatief begrip over de wil van God. Als we deze waarheden over Gods wil niet begrijpen, dan zijn we dom. Iedere vermaning is van gelijke waarde. Het is verkeerd voor een christen om dronken te worden, maar het is net zo verkeerd om niet vervuld te zijn met de Heilige Geest. Vaak richten we ons veel meer op de dingen die we niet mogen doen - onszelf niet zo volgieten met wijn dat we er dronken van worden - maar we vergeten wat we wél moeten doen - ons laten vervullen met de Heilige Geest. Die vervulling is noodzakelijk. | 
