In het zestiende hoofdstuk van Leviticus lezen we over de zondebok die op de grote verzoendag werd losgelaten. Eigenlijk waren er bij de verzoendag twee bokken betrokken. De ene bok diende als zondoffer en werd gedood. De tweede bok, die 'azazel' of 'zondebok' werd genoemd (vers 18), werd de woestijn in gedreven naar een onbewoond stuk land, om daar rond te dolen en te sterven van dorst. De bok kwam nooit terug. In de beeldspraak van de grote verzoendag was Jezus de zondebok. Hij werd verdreven uit de aanwezigheid van de Almachtige. Maar Jezus is ook het beeld van die andere bok. Als het zondoffer stierf Jezus aan het kruis. Maar als de zondebok werd Hij verdreven uit Gods aanwezigheid, om onze afwijzing te ondergaan. Het tegenovergestelde van verdreven worden is aanvaard worden. Dit wordt in Efeze 1:6 uitgelegd: tot lof van de heerlijkheid van zijn genade, waarmee Hij ons begenadigd(andere vertalingen zeggen: 'aanvaard') heeft in de Geliefde. We moeten allemaal begrijpen dat we aanvaard zijn. Een van de meest voorkomende problemen in onze Westerse samenleving is het gevoel van verwerping en afwijzing. In iedere gemeente zijn verschillende mensen die met gevoelens van afwijzing kampen. In veel gevallen komen deze gevoelens door hun ouders. Ze groeiden op zonder echt zeker te weten dat hun ouders hen echt wilden, en dus hebben ze nooit geleerd zich aanvaard en geliefd te voelen. In helaas steeds meer andere gevallen komt het door echtscheiding. Ook deze mensen gaan door het leven met een gevoel van afwijzing; ze zijn diep van binnen ongelukkig en niet in staat om zich te verbinden met andere mensen of om anderen lief te hebben, omdat ze zelf geen liefde hebben ervaren. Een van de sleutels waarmee ik in mijn leven duizenden mensen heb mogen helpen, is hen in gebed te leiden tot de zekerheid dat God hen heeft aanvaard. Het is zo troostend te weten dat Hij zelf ook gevoelens van afwijzing heeft gekend. Niemand is zo diep verworpen en afgewezen als Jezus, toen Hij stierf aan het kruis voor onze zonden. | 
