Wat is de volgende stap in toewijding die Abraham maakte? Er zouden er nog meer kunnen zijn, maar we spoelen even vooruit naar het verhaal van Ismaël. Abraham woonde waarschijnlijk al zo'n elf jaar in het beloofde land, maar van de beloofde erfgenaam was nog niets te bespeuren. Dus Abraham en Sara besloten om God een handje te helpen. Iemand zei eens: het kind van de gelegenheid (opportunisme) is meestal een Ismaël. Je moet niet proberen om zaken naar je hand te zetten. En als ik stilsta bij Ismaël en zijn nakomelingen, dan wil ik er ten zeerste voor waken ooit een Ismaël voort te brengen. Als Abraham ooit een rampzalige fout beging, dan was het wel Ismaël. Niet alleen keerde Ismaël zelf zich tegen de beloofde erfgenaam Izak, maar ook zijn nakomelingen hebben de nakomelingen van Izak, Gods geliefde volk Israël, bijna vijfduizend jaar lang in de weg gestaan - vervolgd en onderdrukt. Vandaag nog steeds. De prijs die je betaalt voor een Ismaël is hoog!
Een ander interessant detail in dit verhaal is dat Abraham het initiatief in deze beslissing liet aan zijn vrouw Sara, in plaats van dat hij zelf als hoofd van het gezin de beslissing nam. Sara zei: ,,Neem mijn slavin...'' En hij deed dat. Enkele jaren later zei Sara: ,,Stuur mijn slavin weg...'' En opnieuw kon Abraham niet anders. Nu werd deze tweede keer wel door God onderschreven, maar als Abraham de eerste keer het initiatief zelf in handen had gehouden, dan was de tweede keer er nooit gekomen.
Toch wil ik direct en duidelijk ook de andere kant belichten: een man die niet naar het advies van zijn vrouw luistert, is een dwaas! Een vrouw heeft immers vele inzichten die een man niet heeft. In mijn eerste huwelijk met Lydia heb ik onnoemelijk veel voordeel gehad door gebruik te maken van haar inzicht. Maar God liet me ook duidelijk zien: het uiteindelijke besluit, daarvoor ben jij verantwoordelijk. Die verantwoordelijkheid mag ik niet afschuiven. Dat betekent niet dat een vrouw geen mening mag hebben, haar man geen raad mag geven, niet samen met hem mag bidden of hem soms de waarheid mag zeggen... Ooit zei ik tegen een vriend die ook prediker is: ,,Man, wat heb jij een buitengewoon irritante vrouw! Ze heeft namelijk bijna altijd gelijk. Je kunt maar beter goed naar haar luisteren...'' Toch heeft de man een centrale, leidende rol te vervullen in het nemen van beslissingen. Hij moet verantwoordelijk met die functie omgaan. Hij mag geen verstek laten gaan. Ik geloof dat altijd wanneer een man verstek laat gaan als hoofd van het gezin, er problemen zullen volgen. Dit is volgens mij één van de grootste problemen van onze tijd: afwezige mannen en vaders die hun verantwoordelijkheid niet oppakken. De problemen van de mensheid begonnen met twee incidenten. Ten eerste de man die afwezig was en zijn verantwoordelijkheid niet nam; en vervolgens de vrouw die zijn functie eigenmachtig overnam. Adam had nooit mogen toestaan dat de slang zich richtte tot zijn vrouw. Hem was opgedragen de hof te bewaken en te bewaren. Die taak had hij verzaakt. En dan vervolgens Eva. Als zij nou maar gezegd had: ,,Ik praat nooit met vreemde slangen zonder mijn man erbij...'' Dan zou er ook geen probleem zijn geweest.
Ditzelfde principe zie je ook terug in Efeze 5, dat beschrijft dat Jezus de bruidegom van de Kerk is, die de bruid is. Jezus laat de beslissingen en het initiatief ook niet over aan de bruid. Hij wil dat de bruid zich door Hem laat leiden, door de initiatieven van de Heilige Geest. Wat Hij wil van de Kerk, is dat ze reageert. Maar veel kerken in deze wereld hebben werkelijk nog nooit gehoord van het initiatief overlaten aan de Heer.
Hoe dan ook, Abraham had geluisterd naar Sara en had een zoon gekregen bij Hagar, het kind was opgegroeid en was ongeveer twaalf jaar oud. Maar toen kwam uiteindelijk toch de beloofde erfgenaam, op Gods manier. Niet door manipulatie, niet door God een handje te helpen, maar op Gods initiatief.
