In Hebreeën 6:17-20a staan twee prachtige beschrijvingen of beeldspraken voor hoop:
Omdat Hij aan de erfgenamen van de belofte overvloediger de onveranderlijkheid van Zijn raadsbesluit wilde bewijzen, heeft God die bekrachtigd met een eed, opdat wij door twee onveranderlijke dingen, waarin het onmogelijk is dat God zou liegen, een sterke troost zouden ontvangen, wij die bij Hem de toevlucht genomen hebben om de hoop die voor ons ligt, vast te houden. Deze hoop hebben wij als een anker voor de ziel, dat vast en onwrikbaar is en reikt tot in het binnenste heiligdom, achter het voorhangsel. Daar is de Voorloper voor ons binnengegaan, namelijk Jezus…
In deze tekst wordt voor de hoop impliciet het beeld gebruikt van een altaar (...toevlucht... om de hoop vast te houden...). Onder het Oude Verbond was het altaar een plaats van bescherming tegen bloedwraak. Als je naar het altaar vluchtte, dan was je veilig. De schrijver van de Hebreeënbrief zegt dat als we onder geweldige druk staan, we naar het altaar kunnen vluchten, ons vast kunnen grijpen aan de hoornen van het altaar en ons door niets hoeven laten wegtrekken. Het altaar, zo lezen we in de beeldspraak van bovenstaand Bijbelgedeelte, heet ‘hoop’.
De tweede beeldspraak die in dit gedeelte voor ‘hoop’ wordt gebruikt, is die van een anker, dat zich vanuit het tijdelijke vastgrijpt in het eeuwige. Het haakt zich vast in de tegenwoordigheid van God. In deze wereld lijken we op een klein bootje in de zee. Alles om ons heen is tijdelijk, wankel, onbetrouwbaar, veranderlijk. Het ene moment duwt een golf, een gebeurtenis of omstandigheid, ons de ene kant op en het volgende moment deinen we weer in aan andere richting. Er is niets in deze wereld wat ons blijvende zekerheid of stabiliteit kan geven. Als we veiligheid en stabiliteit zoeken, dan hebben we een anker nodig dat vanuit het tijdelijke reikt in het eeuwige, en zich vasthecht aan de Rots der eeuwen. Als we hoop hebben, dan zijn we verankerd. En die hoop is Jezus Christus, de hoop op heerlijkheid die in ons is! Tenslotte lezen we in Hebreeën 10:23:
Laten wij de belijdenis van de hoop onwrikbaar vasthouden…
Het kan soms gebeuren dat omstandigheden, situaties of zelfs ideeën of gedachten van mensen ons uit balans kunnen brengen en ons proberen te beroven van onze hoop. Als dat gebeurt, zorg dan dat je je helm van hoop op redding opzet door je blik heel bewust te richten op Jezus, de Rots op wie wij stevig staan… Ben je in nood? Grijp de horens van het altaar! Blijf hopen. Geef de hoop nooit op, wankel niet, wees een optimist. Dat is de bescherming voor je denken.
