Toewijding aan Jezus vereist identificatie met zijn kruis en zijn uitgaan naar de plaats waar Hij gekruisigd werd. Deze toewijding zal twee dingen uit je leven verwijderen: jezelf behagen en de wereld behagen. Wees samen mijn navolgers, broeders, en houd het oog gericht op hen die zo wandelen zoals u ons tot een voorbeeld hebt. Want velen - ik heb het u dikwijls van hen gezegd en zeg het nu ook huilend - wandelen als de vijanden van het kruis van Christus. Hun einde is het verderf, hun god is de buik en hun heerlijkheid is in hun schande; zij bedenken de aardse dingen. (Filippenzen 3:17-19) Paulus sprak hier over mensen die alleen maar met woorden belijden dat ze christen zijn, vijanden van het kruis, die claimen volgelingen van Christus te zijn. Zij zwelgen in zichzelf en zetten hun gedachten op de dingen van deze wereld. Het principe van het kruis - dood aan jezelf en aan de dingen van het vlees - is nog niet van toepassing in hun leven. Zelfs in de Kerk belijden veel mensen toewijding aan Christus, maar ze wijzen het kruis af. Hun einde is de vernietiging. Door onze identificatie met het kruis van Jezus verwijderen we ook het behagen van de wereld. Jakobus sprak hierover duidelijke taal richting belijdende christenen: Overspelige mannen en vrouwen, weet u dan niet dat de vriendschap met de wereld vijandschap tegen God is? Wie dan nu een vriend van de wereld wil zijn, maakt zich tot een vijand van God. (Jakobus 4:4) Jakobus noemt deze mensen 'overspeligen'. De Kerk die op weg is om de bruid van Christus te worden, moet zich houden aan een diepgaande toewijding: zij moet volkomen toegewijd en overgegeven zijn aan Jezus en naast Hem niets anders toelaten in haar hart. Als die toewijding aan Jezus wordt geïnfiltreerd en gecompromitteerd door vriendschap met deze wereld, dan plegen we geestelijk overspel. Dan zijn we niet trouw aan Christus, de bruidegom. Een vriend van de wereld zijn betekent dat je geestelijk overspel pleegt. | 
