Gisteren lazen we in Spreuken 27:5,6 dat de kussen van een vijand overvloedig zijn… Helaas herkennen vele kinderen van God het gevoel van verraad dat onze ziel binnenkomt als we door vrienden worden verraden. Jezus heeft dit ook gekend; het is geen toeval dat Judas Jezus verraadde met een kus. Jezus zei tegen hem: Judas, verraadt u de Zoon des mensen met een kus? (Lucas 22:48).
Uiterlijke liefde zonder daden is als verraad.
In Efeze 4:15 beschrijft Paulus dé manier waarop we als christen kunnen groeien: …laten wij de waarheid spreken in liefde en zo volledig naar Christus toe groeien. Hij is het hoofd (WV). Liefde die niet de waarheid spreekt is nep. Iedere vriendschap die blijvende waarde heeft, is gebaseerd op wederzijdse eerlijkheid. Ook in de brief van Johannes staat dit principe verwoord:
Maar als wij in het licht wandelen, zoals Hij in het licht is, hebben wij gemeenschap met elkaar (1 Johannes 1:7).
Hier staat dus eigenlijk dat gemeenschap pas gemeenschap is als wij in het licht wandelen. Echte liefde en vriendschap is uitsluitend mogelijk in het licht. We kunnen geen gemeenschap hebben als er donkere delen zijn in ons hart. De apostel Johannes doet twee eenvoudige maar diepgaande uitspraken over Gods karakter: God is licht (1 Johannes 1:5) en God is liefde (1 Johannes 4:8,16). Daarmee is dit hele principe verklaard: Gods liefde is onlosmakelijk verbonden met Gods licht. Gods liefde kan dus niet functioneren in het donker.
De apostel Petrus zegt dat liefde tal van zonden bedekt (1 Petrus 4:8). Dit wordt - opnieuw - door heel wat christenen verkeerd begrepen. Paulus zegt HIER ‘bedekken’, niet ‘toedekken’ of ‘onder het tapijt schuiven’. Petrus heeft het dus niet over de veel voorkomende gewoonte onder christenen om de zonde maar stilletjes onder het vloerkleed te vegen, te doen alsof er niets is gebeurd en alles in orde is. Christelijke liefde bedekt zonde zoals God het bedoelt; zonde moet namelijk in de eerste plaats aan het licht worden gebracht. Zonde moet worden erkend, beleden en er moet sprake zijn van berouw en bekering. En eventueel – als dat van toepassing is - moet er vergoeding plaatsvinden. Pas daarna kan zonde worden bedekt met echte Bijbelse vergeving.
Zo nu en dan zijn er christelijke groeperingen en bewegingen die eigenlijk maar één thema centraal stellen, namelijk: liefde. De ervaring heeft me echter geleerd dat in groepen waar de liefde eenzijdig en exclusief wordt gebracht, er òf sprake is van leerstellige dwaling, of van onbeleden zonde. Liefde wordt dan misbruikt als dekmantel. Als onbeleden zonde het probleem vormt, dan hoef je vaak niet veel verder te zoeken dan het leven van de leiders van die groep. Als we dan dieper beginnen te graven, het probleem blootleggen en hen hiermee confronteren, dan worden we onmiddellijk beschuldigd van liefdeloosheid. Maar laten we het nog eens duidelijk stellen: Echte Bijbelse liefde uit zich in daadkracht, niet in woorden (In dit voorbeeld de daadkracht om zonde niet uit de weg te gaan, maar het te confronteren zodat er bekering en vergeving kan plaatsvinden). De frase ‘God is liefde’ is niet los verkrijgbaar… Zoals we eerder zagen: Gods liefde is onlosmakelijk verbonden met Gods licht. Gods liefde kan niet functioneren waar we duisternis laten bestaan.