Kracht toegevoegd aan autoriteit

Het Nieuwe Testament maakt een heel zorgvuldig en logisch onderscheid tussen de eerste gevolgen van de wedergeboorte en de eerste gevolgen van de doop in de Heilige Geest.

Bij de nieuwe geboorte is vooral te denken aan macht of autoriteit. We lezen bijvoorbeeld in Johannes 1:12: Maar allen die Hem aangenomen hebben, hun heeft Hij macht gegeven kinderen van God te worden, namelijk die in Zijn Naam geloven; die niet uit bloed, niet uit de wil van vlees en ook niet uit de wil van een man, maar uit God geboren zijn.

Deze passage gaat over de wedergeboorte, want in het volgende vers wordt ons verteld dat deze mensen, die Christus hebben ontvangen, uit God geboren zijn. Het hier vertaalde Griekse woord voor ‘macht’ of‘recht’ is exousia. Dit woord exousia betekent een zijn, of een natuur, die aan een buiten zichzelf liggende bron is ontleend. Met andere woorden, degene die Christus als Verlosser aanneemt of ontvangt, ontvangt in Christus het wezen of de natuur van God Zelf. Het ontvangen van dit nieuwe leven of deze natuur van God, bewerkt in de gelovige de nieuwe geboorte.

Het Engelse woord dat meestal gebruikt wordt om dit Griekse woord ‘exousia’ te vertalen, is ‘authority’. Dit is het kenmerkende van een wedergeboren kind van God. Niet langer is hij een slaaf van de zonde of van satan; hij is een zoon van God. Als zodanig bezit hij een nieuw gezag of nieuwe autoriteit. Niet langer geeft hij toe aan verleiding of aan tegenstand. Hij treedt deze dingen tegemoet en overwint ze door de macht van het nieuwe leven in zich. Hij is een overwinnaar; hij heeft ‘autoriteit.’

Autoriteit is echter lang niet hetzelfde als ‘kracht’. De eerste discipelen bezaten dit gezag al vanaf Christus’ opstanding. Ze waren al ‘zonen Gods’. Zij konden een godvruchtig, overwinnend leven leiden. Niet langer waren zij slaven van de zonde. Maar in de periode tussen de opstanding en de Pinksterdag maakten deze eerste discipelen heel weinig positieve indruk op de grote meerderheid van de inwoners van Jeruzalem. Als geheel werd de stad Jeruzalem in die periode door het feit van Christus’ opstanding maar weinig veranderd of beïnvloed.

Dit alles veranderde echter abrupt en dramatisch door het neerdalen van de Heilige Geest op de Pinksterdag. Zodra de 120 gelovigen in de bovenzaal waren gedoopt in de Heilige Geest, voelde heel Jeruzalem onmiddellijk de uitwerking daarvan. Binnen een uur of twee had zich een menigte van vele duizenden verzameld en voordat de dag ten einde was, waren drie duizend ongelovigen die Christus eerder hadden verworpen, op een heerlijke wijze bekeerd, gedoopt en aan de gemeente toegevoegd.

Waardoor waren deze geweldige resultaten veroorzaakt? Doordat ‘kracht’ was toegevoegd aan ‘autoriteit’. Vóór de dag van Pinksteren hadden de discipelen al ‘gezag’ of ‘macht’. Na Pinksteren hadden zij ‘gezag’ plus ‘kracht’ – zij hadden de ‘kracht’ die nodig was om hun ‘gezag’ volkomen effectief te maken.