U hebt geen vreugde gevonden in slachtoffer en spijsoffer;
U hebt mijn oren doorboord;
brandoffer en zondoffer hebt U niet geëist
Toen zei ik: Zie, ik kom,
in de boekrol is over mij geschreven.
Ik vind er vreugde in, mijn God, uw welbehagen te doen..
(Psalm 40:7-9)
Als David in deze Messiaanse psalm (een voorzegging van Jezus' zoenoffer aan het kruis) het beeld schetst van brandoffers, spijsoffers en zondoffers, dan bedoelt hij daarmee de uiterlijke vormen van religie. David zegt eigenlijk dat deze offers op zichzelf niet voldoende zijn. Het is namelijk mogelijk dat we ons toeleggen op alle uiterlijkheden, maar intussen datgene missen wat echt belangrijk is.
Vervolgens zegt David:
Gij hebt mij geopende oren gegeven. Hier vinden we de kern van werkelijke godsdienst, datgene wat de uiterlijke dingen waarde en betekenis geeft: We moeten de stem van God horen, die direct en persoonlijk tot ons spreekt, en daar vervolgens naar handelen. Om dat te kunnen, moet God zelf onze oren openen.
Pas als dat is gebeurd, als Hij onze oren geopend heeft, dan kunnen we net als de psalmist profetisch zegt over de komende Messias, zeggen:
Zie, ik kom; in de boekrol is over mij geschreven. ...
Als God onze oren opent, wij op onze beurt ons leven aan Hem overgeven en vervolgens handelen naar wat Hij zegt, dan komen we tot de heerlijke en verbazende ontdekking dat Hij voor ieder van ons een speciaal plan heeft. Het is een plan dat voor eeuwig 'in de boekrol' staat beschreven.
De plannen die God voor Zijn kinderen heeft, zijn oneindig gevarieerd. Niemand krijgt een kopietje van het plan voor een ander. Gods plan voor ieders leven past op een unieke manier bij alles wat ons bijzonder en persoonlijk maakt. Zonder de openbaring van Gods wil voor ons persoonlijk, zouden we de godsdienstige uiterlijke bezigheden ervaren als belastend, vermoeiend en saai. Maar als onze oren door onze hemelse Vader geopend worden, wordt het natuurlijk om te zeggen:
...ik heb lust om uw wil te doen, mijn God (NBG).
