Het is goed om iedere dag te bidden voor de vrede van Jeruzalem, zeker nu in deze periode van de geschiedenis de geestelijke strijd in en om Israël zich verscherpt. Ik geloof echter ook dat je deze gebedsopdracht breder moet zien, dat als de Bijbel ons opdraagt te bidden voor de vrede van Jeruzalem (Psalm 122:6), dit ook betekent dat we moeten bidden voor de vrede van het lichaam van Christus. We moeten ons niet alleen bekommeren om ons eigen kleine gebiedje, maar voor alle behoeften in het wereldwijde lichaam van Christus. We moeten andere christenen niet veroordelen, maar voor hen bidden. In Psalm 122:7 staat: Laat vrede in uw vesting zijn, voorspoed in uw paleizen. (NASB) Ik geloof dat deze tekst een goddelijke orde laat zien: als we vrede houden, zullen we voorspoedig zijn. Als we oorlog voeren met elkaar - dus elkaar bekritiseren, elkaar onder druk zetten, elkaar de rug toekeren of elkaar ondermijnen - dan zullen we geen voorspoed hebben. Eerst vrede, daarna komt voorspoed. In vers 8 lezen we: Ter wille van mijn broeders en mijn vrienden zeg ik nu: Vrede zij in u! Dit bidden om vrede en eenheid komt eigenlijk voort uit een fundamenteel principe. We moeten onze neiging om zelfgericht te zijn ontvluchten. Zelfgerichtheid is een gevangenis waar de duivel je in houdt. Hoe meer de duivel je zelfgericht kan maken, hoe meer grip hij op je leven kan krijgen en je leven kan vergallen doordat genade ontbreekt. Vele honderden mensen heb ik mogen helpen om vrij te komen van boze geesten, en voor velen van hen gold dat zelfgerichtheid een van hun grote zonden was. Door ervoor te strijden en bewuste keuzes te maken met onze wil, kunnen we loskomen van zelfgerichtheid. Daarom houd ik van de frase ter wille van mijn broeders en mijn vrienden. Het is niet genoeg dat het goed gaat met mij. Ik wil weten hoe in de behoeften van mijn broeders en vrienden kan worden voorzien... Vanuit zo'n hart dat buiten jezelf gericht is, kun je pas echt bidden voor de vrede van Jeruzalem, in al haar facetten. | 
