Jezus is de hogepriester van onze belijdenis. (Hebreeën 3:1) Maar helaas is het omgekeerde dus ook waar; als we niets belijden, hebben we geen hogepriester. Niet omdat Jezus dan gestopt is onze hogepriester te zijn, maar omdat we Hem geen gelegenheid geven om zijn bediening als hogepriester in ons leven uit te oefenen. Als we met onze mond de juiste dingen uitspreken in geloof, en het is in lijn met de Bijbel, dan heeft Jezus zich er voor eeuwig aan verbonden erop toe te zien dat we niet beschaamd zullen uitkomen - dan zullen we ook gaan ervaren wat we belijden. Maar als we niet of negatief belijden, en dus niet de waarheid van Gods Woord uitspreken, dan sluiten we daarmee ook de lippen van onze hogepriester Jezus. Dan heeft Hij in de hemel niets te zeggen tot ons voordeel. Jezus wordt ook wel onze advocaat genoemd (1 Johannes 2:1). Het woord 'advocaat' houdt in dat Jezus de rechtskundige expert is om onze zaak in de hemel te bepleiten. Hij heeft nog nooit een zaak verloren. Maar als we geen belijdenis uitspreken, dan heeft Hij geen zaak om voor te pleiten, en hebben we niets om op te staan. Onze zaak pakt dan negatief, uit wegens onze eigen 'afwezigheid'. Onze derde 'laat ons'-stelling, uit Hebreeën 4:14, is dus heel belangrijk: Laten we vasthouden aan onze belijdenis. Dit principe van de juiste belijdenis heeft een centrale plaats in het evangelie, net als onze ervaring van verlossing. In feite bestaat er geen verlossing zonder de juiste belijdenis. | 
