Goed, toewijding nummer één was dus het verlaten van Ur. Toewijding nummer twee was het verlaten van Haran. Dat kon pas toen zijn vader niet meer leefde. Maar daarmee had Abraham nog niet aan alle voorwaarden voldaan. Wat was er nog meer? Hij had nóg iemand om zich heen die niet was opgenomen in het contract met God. Wie? Lot. Want er stond: …Ga uit uw familie… Lot was ook familie. Het is overigens interessant dat de naam ‘Lot’ in het Hebreeuws een specifieke betekenis heeft. Het betekent ‘sluier’ of ‘versluiering’ - iets wat het zicht bedekt of belemmert. Op die manier wordt het in het Oude Testament als werkwoord gebruikt. Dus Abraham kon het beloofde land wel binnen met Lot, maar hij was niet in staat het Beloofde Land ook echt te zien, omdat zijn zicht was bedekt – hij had een versluiering voor zijn ogen. En God arrangeerde toen de omstandigheden zo dat ze tot een confrontatie kwamen. Dus lezen we in Genesis 13:5-17:
Ook Lot, die met Abram was meegekomen, bezat schapen, geiten, runderen en tenten. Beiden bezaten zo veel vee dat er te weinig land was om bij elkaar te blijven wonen. Hierdoor ontstond er ruzie tussen de herders van Abrams vee en de herders van Lots vee, en ook woonden in die tijd de Kanaänieten en de Perizzieten nog in het land. Daarom zei Abram tegen Lot: ‘Waarom zouden we ruziemaken, jij en ik, of jouw herders en de mijne? We zijn toch familie? Het is maar beter dat we uiteengaan. Het hele land ligt voor je open. Als jij naar links gaat, ga ik naar rechts; als jij naar rechts gaat, ga ik naar links.’ Lot liet zijn blik rondgaan en zag hoe rijk aan water de hele Jordaanvallei was; voordat Sodom en Gomorra door de HEER werden verwoest, was de vallei tot aan Soar toe even waterrijk als de tuin van de HEER en als Egypte. Daarom koos Lot voor zichzelf de Jordaanvallei en trok in oostelijke richting. Zo gingen ze uiteen. Abram bleef in Kanaän wonen, maar Lot sloeg zijn tenten op bij de steden in de vallei. Zijn woongebied strekte zich uit tot aan Sodom; de mensen daar waren slecht, ze zondigden zwaar tegen de HEER.
Nadat Lot was weggegaan, zei de HEER tegen Abram: ‘Kijk eens goed om je heen, kijk vanaf de plaats waar je nu staat naar het noorden, het zuiden, het oosten en het westen. Al het land dat je ziet geef Ik aan jou en je nakomelingen, voor altijd. En Ik zal je zo veel nakomelingen geven als er stof op de aarde is: ze zullen even ontelbaar zijn als alle stofdeeltjes op de aarde. Kom, doorkruis het land in zijn volle lengte en breedte, want aan jou zal Ik het geven. (NBV)
In dit stuk staat veel dat interessant is voor onze ontdekkingsreis. God had niet de bedoeling dat Lot bij Abraham zou blijven, dus arrangeerde hij de dingen zo dat ze uit elkaar zouden gaan. Een van de dingen die ik geleerd heb in het geestelijke leven, is dat je soms ook moet kunnen buigen als je onder druk staat. Soms zijn we vastbesloten over de stap die we moeten zetten en we drijven onze zin gewoon door. Maar we hebben niet in de gaten dat God door de druk heen tot ons spreekt en zegt: ik wil helemaal niet dat je dit doet. Wees altijd totaal eerlijk en integer, als je ergens diep in je hart weet dat God dingen anders wil, dan hoe jij ze voor ogen hebt. Dit is één van de moeilijkste dingen voor ons als Gods kinderen, maar het is ook één van de belangrijkste en meest zegenrijke dingen die we moeten leren. Jouw gehoorzaamheid in dit soort situaties, neemt de versluiering voor je ogen weg en verheldert jouw zicht op Gods plan!
