Vasten is een kenmerk van discipelschap
Vandaag beginnen we met lezen uit Markus 2, een stuk dat we al eerder tegenkwamen:
En de discipelen van Johannes en van de Farizeeën vastten; en zij kwamen en zeiden tegen Hem (Jezus): Waarom vasten de discipelen van Johannes en van de Farizeeën wel en waarom vasten Uw discipelen niet? En Jezus zei tegen hen: De bruiloftsgasten kunnen toch niet vasten terwijl de Bruidegom bij hen is? Zolang zij de Bruidegom bij zich hebben, kunnen zij niet vasten, maar de dagen zullen komen dat de Bruidegom van hen weggenomen zal zijn, en dan, in die dagen, zullen zij vasten. (Markus 2:18-20)
Jezus beantwoordde de vraag met een kleine gelijkenis, en ik zal je mijn uitleg daarvan geven. Toen Hij sprak over de Bruidegom, had Hij het over Zichzelf. Toen Hij sprak over de bruiloftsgasten, sprak Hij over Zijn discipelen. Hij zei: ‘Als de Bruidegom nog steeds bij de bruiloftsgasten is, kunnen zij niet vasten. Dus verwacht niet van hen dat zij vasten terwijl Ik nog persoonlijk aanwezig ben op de aarde. Maar de dagen zullen komen dat de Bruidegom van hen weggenomen wordt. In die dagen zullen ze vasten.’
Zoals ik dit gedeelte begrijp, is de persoonlijke aanwezigheid van Jezus de Bruidegom van ons weggenomen - en dit is dus ook toe te passen op onze situatie vandaag. We wachten op Zijn terugkeer. Dit betekent dat Hij hier, nu, niet bij ons is. Jezus zei duidelijk: ‘In die dagen zullen de bruiloftsgasten, de discipelen van Jezus, vasten.’
Wat is dus een teken of kenmerk van discipelschap? Vasten. Eerlijk gezegd, als je het niet doet, dan mis je één van de kenmerken die Jezus in Markus 2:20 vaststelde en benoemde voor Zijn discipelen.
Vasten in de vroege kerk
De gelovigen van de eerste gemeente vastten regelmatig en in het openbaar. In het dertiende hoofdstuk van het boek Handelingen, lezen we:
En er waren in Antiochië, in de gemeente aldaar, enkele profeten en leraars, namelijk Barnabas, Simeon..., Lucius..., Manahen..., en Saulus. En terwijl zij de Heere dienden en vastten, zei de Heilige Geest: Zonder voor Mij zowel Barnabas als Saulus af voor het werk waartoe Ik hen geroepen heb. (Handelingen 13:1-2)
De leiders van deze plaatselijke gemeente in Antiochië kwamen samen en zochten God in gebed en vasten. Als resultaat ontvingen zij een speciale, goddelijke openbaring. Het eerste echte missionaire project in het Nieuwe Testament was een antwoord op het vasten en gebed van de leiders van de eerste Gemeente. ‘Zonder voor Mij Barnabas en Saul af. Ik heb een speciale taak voor hen.’ Merk op dat zij niet onmiddellijk in actie kwamen, toen ze deze openbaring kregen. Lees maar in het volgende vers:
Toen vastten en baden zij, en nadat zij hun de handen opgelegd hadden, lieten zij hen gaan. (Handelingen 13:3)
Opnieuw vastten en baden zij... De eerste keer dat ze vastten, ontvingen ze de openbaring. De tweede keer dat ze vastten, ontvingen ze de overwinning vóórdat ze Barnabas en Saulus uitzonden. Dat is hoe het moet gaan in zendingswerk. Dit is hoe het moet gaan in al het werk van de Heer. Voordat we erop uitgaan, moeten we de overwinning geestelijk al hebben. We moeten doorbidden en doorvasten om de overwinning te krijgen.
Gebed van de dag
Heer, ik wil van vasten en gebed net zo'n gewoonte maken als dat het was voor de eerste Gemeente. Leer me dat geheimenis Heer, om voordat ik ook maar enige actie onderneem om op weg te gaan voor de bouw van Uw Koninkrijk, eerst de overwinning geestelijk al binnen te halen door gebed en vasten. Amen.
Gebed voor DPM wereldwijd
VIETNAM
- Blijf bidden om Gods bescherming, leiding en wijsheid voor de pastors ‘D’ en ‘A’ (in Ho Chi Minh Stad en Da Nang), die onze beide vertaalteams coördineren, en om bescherming voor hun families en kerken.
- Bid om Gods zalving en bescherming voor de medewerker die is begonnen met het inspreken van Vietnamese audioboeken met Dereks onderwijs.
