De meeste van Gods beloften zijn voorwaardelijk. Als God iets belooft, dan zegt Hij meestal: ,,Als jij dit doet, dan zal ik dat doen." We hebben geen recht om ons een belofte toe te eigenen, als we niet eerst voldoen aan de voorwaarde die Hij stelt. De vervulling van Gods beloften is niet afhankelijk van onze omstandigheden, maar van de vraag of we aan Gods voorwaarden voldoen. Zo vaak laten we ons beïnvloeden door allerlei omstandigheden die ons ervan weerhouden te doen wat God van ons vraagt. Deze gedachte druist misschien in tegen ons idee van genade, maar laat me het principe illustreren aan de hand van het leven van Abraham. God had Abraham een zoon beloofd als erfgenaam, maar toen hij 99 werd, had hij nog steeds geen erfgenaam (inmiddels was hij wel vader van Ismaël geworden, maar die kon geen erfgenaam zijn). Waarom liet God Abraham zo oud worden voordat Hij zijn belofte inloste? Waarom laat God soms omstandigheden toe die het haast onmogelijk maken, voordat Hij de beloften vervult waar wij op basis van Gods Woord aanspraak op willen maken? Ten eerste worden we zo verlost van te uitbundig zelfvertrouwen, zodat we leren vertrouwen op God. We realiseren ons dat als er iets gedaan moet worden, God de enige is die het kan doen. Sara haar baarmoeder was niet in staat om nageslacht voort te brengen. Op natuurlijke wijze kon de belofte dus niet worden vervuld, maar Abraham moest zijn ogen uitsluitend richten op God. Hij was de enige die in staat zou zijn om de belofte te vervullen. De tweede reden is dat, als de belofte uiteindelijk dan toch vervuld is, alle eer daarvoor naar God zal gaan. Het doel van Gods beloften is dat zijn naam verheerlijkt wordt. Als er ook maar de kleinste mogelijkheid is om dingen uit eigen kracht te doen, komen we in de verleiding om er zelf ook de eer van op te strijken. Maar als we weten dat we van onszelf totaal machteloos zijn, geven we alle dank en eer werkelijk aan God. | 
