Zieken zalven is een daad van geloof

Natuurlijk rijst de vraag: is er ook verschil in de toepassing of het doel van deze twee verordeningen - het opleggen van handen op de zieken en het met olie zalven van de zieken? Zijn er tijden of situaties waarin het beter is om de ene instelling toe te passen en niet de andere? En zo ja, door welke Bijbelse principes kunnen we daar dan bij geleid worden?

De passage in de brief van Jakobus over het zalven met olie, begint met de volgende woorden: Is iemand onder u ziek? Laat hij dan de ouderlingen van de gemeente bij zich roepen.

Aangezien deze brief in hoofdzaak geadresseerd is aan belijdende christenen, schijnen de woorden ‘onder u’ toch voornamelijk betrekking te hebben op gelovigen. Dit komt ook naar voren uit de aandrang die hier direct op volgt: Laat hij dan de ouderlingen van de gemeente bij zich roepen...

Zo geïnterpreteerd, bevat deze tekst twee lessen die van groot praktisch belang zijn voor iedere belijdende christen. Allereerst verwacht God dat iedere zieke christen voor genezing in de eerste plaats Hem zoekt, door geloof en door geestelijke middelen. Dat betekent niet dat het voor een christen onbijbels zou zijn om hulp in te roepen van een dokter. Maar het gaat mijns inziens beslist tegen de Bijbel in, om menselijke medische hulp in te roepen zonder allereerst bovennatuurlijke hulp te zoeken van God zelf.

De tweede belangrijke les is dat God verwacht dat christenen zich bij een gemeente voegen en dat de geestelijke leiders van die kerk bekwaam en bereid zijn om in geloof, volgens de Bijbel, de lichamelijke nood te lenigen van degenen die tot hun geloofsgemeenschap behoren.

De zin ‘Is iemand onder u ziek? Laat hij dan de ouderlingen van de gemeente bij zich roepen en laten die voor hem bidden en hem met olie zalven in de Naam van de Heere’, houdt zowel het ene als het andere in: ten eerste, dat iedere christen zodanig aan een geloofsgemeenschap is verbonden, dat de geestelijke leiders daarvan zowel hem kennen als aan hem bekend zijn; en ten tweede, dat deze geestelijke leiders toegerust zijn om in geloof lichamelijke genezing te bedienen aan degenen die bij hen behoren, in overeenstemming met de inzettingen die God voor de gemeente gegeven heeft.

Het aanbrengen van olie op de zieke vertegenwoordigt dus de aanspraak van het geloof dat de Geest van God zijn zieke lichaam bovennatuurlijk leven en bovennatuurlijke genezing zal schenken. Deze aanspraak is gebaseerd op de belofte van God in Romeinen 8:11:

We kunnen de betekenis van het zalven met olie als volgt samenvatten: het is een aangewezen daad van geloof, waardoor de overbrenging van goddelijk leven en gezondheid door de Heilige Geest worden uitgeroepen voor het lichaam van een zieke christen.