In Hebreeën 3:1 worden we aangemoedigd om de juiste belijdenis af te leggen. Vervolgens roept Hebreeën 4:14 ons op om aan die belijdenis vast te houden. Als de Bijbel Jezus onze hogepriester noemt, dan weten we onmiddellijk dat het onze belijdenis is die ervoor zorgt dat Hij die bediening voor ons kan uitoefenen. Hoe houd je vast aan je belijdenis? Door niet te veranderen wat we zeggen. WE moeten de woorden van onze mond in overeenstemming brengen met wat Gods Woord zegt en daar dan bij blijven. In Hebreeën 10:23 staat de volgende stap: Laten wij de belijdenis van de hoop onwrikbaar vasthouden. Het woordje 'onwrikbaar' is eraan toegevoegd ten opzichte van Hebreeën 4. Dus als we in volgorde door de teksten in Hebreeën bladeren, dan zien we een proces van drie stappen, als het gaat om onze belijdenis. Ten eerste spreken we een belijdenis uit. Vervolgens houden we aan die belijdenis vast, en ten derde doen we dat 'onwrikbaar' of zonder wankelen. Waarom zou 'onwrikbaar' zijn toegevoegd? Zowel logica als persoonlijke ervaring leren ons, dat als we de juiste belijdenis uitspreken, we te maken krijgen met negatieve machten en druk die tegen ons zal losbarsten. Hoewel we de juiste belijdenis hebben uitgesproken en ons daaraan vasthouden, komt er wellicht een tijd dat het lijkt alsof satan al zijn registers tegen ons opentrekt. De verleiding is dan groot om je belijdenis los te laten. Maar de briefschrijver zegt: ,,Laat niet los! Hou vast! Zonder wankelen." Hoe donkerder een situatie is en hoe groter een probleem, hoe belangrijker het is om vast te houden zonder te wankelen. God is trouw. Hij heeft zich toegewijd aan zijn Woord. Jezus is onze hogepriester. Als we ons onwrikbaar vasthouden aan onze belijdenis, dan zal Hij zijn taak als onze hogepriester uitvoeren. | 
