We gaan verder met de tekst uit Romeinen 3, waar we gisteren mee eindigden:
Hem heeft God openlijk aangewezen als middel tot verzoening, door het geloof in Zijn bloed. Dit was om Zijn gerechtigheid te bewijzen met het oog op de vergeving van de zonden die tevoren hadden plaatsgevonden onder de verdraagzaamheid van God. (vers 25)
Het offer van Jezus bracht de zondaar terug bij God, verzoende de zondaar met God, en maakte het voor de vergeven zondaar mogelijk om vrede met God te vinden. God had de zonden van velen in voorgaande generaties al vergeven, maar Zijn gerechtigheid was nooit vervuld. Hoe kon dit? Omdat God wachtte op het moment dat Jezus, door Zijn dood aan het kruis, voor alle mensen Gods gerechtigheid zou vervullen, zodat deze consistent zou worden gemaakt met het feit dat God de zonden van al die eerdere generaties al had vergeven. Het hele universum stond destijds voor een raadsel: God had de zonden vergeven... Hij liet de zondaars ongestraft… maar er was geen gerechtigheid gedaan! Hoe kon dit? Het hele universum wachtte als het ware ademloos op Gods oplossing voor dit probleem. De oplossing kwam door Jezus’ dood aan het kruis. En dus, toen God toestond dat Jezus stierf voor onze zonden, kon Paulus in vers 26 schrijven:
Hij deed dit om Zijn gerechtigheid te bewijzen nu in deze tijd, opdat Hij, rechtvaardig als Hij is, ook hem rechtvaardigt die uit het geloof in Jezus is.
Hier zien we de oplossing van het probleem. God houdt vast aan Zijn gerechtigheid, maar Hij spreekt ook vrij. Hij geeft gratie aan hen die in Jezus geloven, omdat de totale schuld van het menselijk ras al op Jezus’ schouders is gelegd en weggedaan door Zijn verzoenend sterven. Aan Gods eis van gerechtigheid is door Jezus’ dood volledig voldaan. Daardoor is God in staat om degenen die in Jezus en de gevolgen van zijn vergoten bloed geloven, vrijspraak, vrede en rechtvaardiging door geloof aan te bieden. God is rechtvaardig en Hij rechtvaardigt ieder die gelooft in Jezus.
Het verzoenende karakter van Jezus’ dood aan het kruis wordt profetisch voorzegd in Jesaja 53:4-6. Dit gedeelte is een profetische vooruitwijzing naar wat er zou plaatsvinden als Jezus zou sterven aan het kruis:
Nochtans, onze ziekten heeft Hij op zich genomen, en onze smarten gedragen; wij echter hielden hem voor een geplaagde, een door God geslagene en verdrukte. Maar om onze overtredingen werd Hij doorboord, om onze ongerechtigheden verbrijzeld; de straf die ons de vrede aanbrengt, was op Hem, en door Zijn striemen is ons genezing geworden. Wij allen dwaalden als schapen, wij wendden ons ieder naar zijn eigen weg, maar de HERE heeft ons aller ongerechtigheid op Hem doen neerkomen.
De Heer verhaalde de ongerechtigheid, de rebellie, de opstandigheid en zonde van het hele menselijk geslacht op Jezus. En Jezus betaalde de straf voor het menselijk ras. Om onze overtredingen werd Hij doorboord, om onze ongerechtigheden verbrijzeld; de straf die ons de vrede aanbrengt was op Hem. Omdat Jezus werd gestraft, is God in staat om ons vrede en verzoening aan te bieden.
De verzoening tussen gerechtigheid en genade staat adembenemend mooi beschreven in Psalm 85:11-12:
Goedertierenheid en trouw ontmoeten elkaar, gerechtigheid en vrede kussen elkaar.
Trouw spruit uit de aarde, gerechtigheid daalt uit de hemel neer.
De plaats waar genade en waarheid de strikte, strenge gerechtigheid ontmoetten, was bij het kruis. De grimmige gerechtigheid werd op Jezus gelegd, zodat de genade samen met de waarheid beschikbaar zou komen voor ieder die in Jezus gelooft. Voortdurend wordt benadrukt dat genade en waarheid bij elkaar horen. Het feit dat de mens zondig is, kan nooit over het hoofd worden gezien. Er kan niets onder het tapijt worden geveegd. Alles moet in het licht gebracht worden en er moet mee worden afgerekend. Dat is de koppeling tussen genade en waarheid; de waarheid vereist eerlijkheid en transparantie; maar dan is er ook altijd genade!
