Luisteren naar God is altijd NU!
De eerste twee kenmerken die we besproken hebben zijn dat het luisteren naar Gods stem persoonlijk is en ongrijpbaar.Het derde waar ik op wil wijzen is dat het luisteren naar Gods stem altijd plaatsvindt in de tegenwoordige tijd, nú. Gods stem verstaan is niet iets voor het verleden, noch iets voor de toekomst. Het is altijd nu. Een stem kun je alleen nú horen. Een boek kun je oppakken, lezen en wegleggen. Of je kunt denken: Morgen ga ik wel weer verder. Maar een stem is er alleen nú. Een stem heeft geen verleden. Een stem klinkt niet in de toekomst. Ze is beperkt tot het hier en nu. Wat mij is opgevallen aan godsdienstige mensen is dat veel van hun denken gericht is op het verleden of op de toekomst. Christenen praten vaak over wat er gebeurde in de tijd van Mozes, of in de dagen van Jezus, of de tijden van de kerkvaders of tijdens vroegere opwekkingen. Dat ligt allemaal achter ons, in het verleden. Òf ze hebben het vooral over de toekomst; over bepaalde doelen die we in de toekomst zullen gaan bereiken, of over hoe heerlijk het zal zijn als we straks naar de hemel gaan. Nou, met dat laatste ben ik het op zich helemaal eens, maar we leven niet in het verleden en ook niet in de toekomst. We leven in het nu. Maar heel wat gelovige mensen vergeten bijna te leven, omdat ze altijd maar bezig zijn met het verleden of met de toekomst! Maar als je je realiseert dat je met God mag omgaan door stil te worden en 'luisterend te luisteren' naar zijn stem, dan dringt dat je naar het beleven van een echte relatie in het heden, Hem ervaren in het nú.
Toen de Heer aan Mozes verscheen in de woestijn en hem erop uit stuurde om zijn volk uit Egypte te gaan bevrijden, had Mozes een heel praktische vraag:
Wanneer ik tot de Israëlieten kom en hun zeg: de God uwer vaderen heeft mij tot u gezonden, en zij mij vragen: hoe is zijn naam - wat moet ik hun dan antwoorden? Toen zeide God tot Mozes: Ik ben, die Ik ben. En Hij zeide: Aldus zult gij tot de Israëlieten zeggen: Ik ben heeft mij tot u gezonden. (Exodus 3:13-14, NBG)
'Ik ben' staat in de tegenwoordige tijd, niet in de verleden of toekomende tijd. Gods naam is het heden. God leeft nú. Onze relatie met God moet ook gebaseerd zijn op nu, en door te luisteren naar zijn stem, komen we in een directe, persoonlijke relatie met de Heer te staan.
Vader, dank U wel dat ik niet hoef te leven in het verleden en dat ik ook niet alleen maar mijn hoop hoef te richten op de toekomst, maar dat U met mij nu een relatie wilt, dat Uw naam is IK BEN.
