Wandelen in de vreze des Heren

Weekthema:

In de Hebreeënbrief staan een aantal zogenaamde 'Laten wij'-stellingen. De eerste hiervan was: Laat ons dan vrezen (4:1, SV).

Verrast dit je? Veel christenen tegenwoordig hebben nauwelijks ruimte voor het begrip 'vrezen'.

De mensen die mij tot de Heer hebben geleid waren fijne christenen die woonden in Yorkshire, Engeland. Toen ik hen na de Tweede Wereldoorlog opnieuw bezocht, ging het geestelijk niet goed met hen. De man was van mening dat er geen ruimte kon zijn voor vrees (angst) in het leven van een christen. Ik probeerde uit te leggen dat dit ervan afhangt over welke vorm van angst je het hebt. In Psalm 19 staat:

De vreze des Heren is rein, zij bestaat tot in eeuwigheid. (vers 10)

Aan die vorm van vrees komt nooit een eind. Deze man had besloten nooit medicijnen te gebruiken, een standpunt dat heel subtiel toch een soort van arrogantie in zich bergt. Ik zag dit in de context van zijn mening dat iedere vorm van vrees verkeerd was. Tragisch genoeg ontwikkelde hij suikerziekte en moest zijn been geamputeerd worden. Hij kon nauwelijks over de schok heenkomen dat zijn geloof hem geen genezing had gebracht. Ik denk dat zijn werkelijke probleem was dat hij niet kon vatten dat een zekere vorm van vrees wel degelijk deel is van het christelijke leven. De woorden in deze brief 'laat ons dan vrezen' zijn gericht tot christenen, niet tot ongelovigen. Onthoud goed dat er altijd de mogelijkheid bestaat dat we niet ontvangen wat God voor ons heeft bestemd. De rest van de tekst is als volgt:

Iedere belofte heeft twee kanten. Ze brengt je het goede, maar als je jezelf de belofte niet toe-eigent, word je ergens van beroofd. In het leven als christen is het vaak hetzelfde. Het goede is beschikbaar, maar er is altijd de mogelijkheid het niet te krijgen. Ik geloof dat deze houding van vreze des Heren een goede waarborg is om niet te missen wat God ons wil geven, en ook om de rust te ontvangen die Hij voor ons heeft bedoeld.